Κύριε Σαμαρά, κάντε καθαρή εξήγηση σε δανειστές και πολίτες – Αλλιώς έρχεται χάος

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΣΠΥΡΑΚΗ
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό της τρόικας, αλλά φαίνεται πως δεν με βοηθά η λογική μου. Απέναντι στους πολίτες μιας χώρας που έχουν χάσει τουλάχιστον το 25% των εισοδημάτων τους (διότι 1,5 εκατομμύριο από αυτούς είναι άνεργοι που δεν έχουν, πλέον, τίποτα να χάσουν), το Euroworking group, δηλαδή η ομάδα των τεχνοκρατών που επεξεργάζεται τα σχέδια των υπουργών Οικονομικών των 17, αντιτάσσει την τυπική έλλειψη μιας νομοθετικής ρύθμισης που θα προσέθετε στη διαθεσιμότητα 245 υπαλλήλους του ελληνικού δημοσίου.
Από τη μία είναι οι θυσίες ενός ολόκληρου λαού και από την άλλη η εμμονή στην τυπικότητα, που κρύβει βουνά δυσπιστίας για την Ελλάδα και τη συνέπειά της. Από τη μία είναι τα σκληρά δείγματα γραφής που δίνουν οι Έλληνες και από την άλλη είναι η επιδεικτική ανελαστικότητα που εκφράζουν οι εκπρόσωποι των δανειστών για να δείξουν πως αυτοί κρατάνε κάθε στιγμή τις τύχες του τόπου στα χέρια τους.

ΜΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗ
Σήμερα όπου οι ειδήσεις των οκτώ λειτουργούν ως πλασιέ αγχολυτικών και αντικαταθλιπτικών χαπιών, όπου το επίπεδο του διαλόγου στο ελληνικό Κοινοβούλιο εμπίπτει στην αρμοδιότητα του ΕΣΡ, σήμερα που «ψηνόμαστε» στην έρημο της διαδικτυακής κοινοτοπίας και του υβρεολογικού Μεσαίωνα του facebook, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά σ’ ανθρώπους της διπλανής πόρτας για να καταλάβουμε ότι παντού υπάρχουν νησίδες ανθρωπιάς.

Στον καπιταλιστικό κόσμο το κριτήριο επιβράβευσης κάθε πράξης, δυστυχώς, δεν είναι ο ορθός λόγος, όπως πιστεύεται. Οι ξεχωριστές ανθρώπινες πράξεις, σύμφωνα με την κλασική κοινωνιολογία και τον κλασικό φιλελευθερισμό, αποτελούν τα κύτταρα των κοινωνιών. Αυτές όμως, στο καπιταλιστικό πλαίσιο, αξιολογούνται όχι με βάση τις ορθολογικές επιλογές, αλλά με γνώμονα τα κριτήρια του «υπολογισμού». Αυτός είναι η συστατική αρχή των κοινωνιών, όπου το αφηρημένο ιδιωτικό υπερτερεί του κοινωνικοποιημένου ατόμου.

Η άνοδος και η πτώση του "commandante" Φωτόπουλου

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Ανακοινώνοντας την πρόθεση του για αποχώρηση από την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ, ο κ. Φωτόπουλος προχθές ουσιαστικά προανήγγειλε και τη διάλυση υπό το βάρος των οικονομικών προβλημάτων, του σκληροπυρηνικού συνδικάτου, του οποίου ο ίδιος ηγήθηκε επί σχεδόν επτά χρόνια.

Η διακοπή των επιχορηγήσεων της ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ μετά τα σκάνδαλα που ξέσπασαν, φαίνεται ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση.

Ο ίδιος ο κ. Φωτόπουλος στις μέρες της προεδρίας του επεδίωξε για τον εαυτό του να αποκτήσει πρωταγωνιστικό και αποφασιστικό ρόλο όχι μόνο γύρω από θέματα που αφορούν στους εργαζόμενους στην εταιρεία αλλά σε γενικότερα θέματα πολιτικής γύρω από τον τομέα της ενέργειας, τις αποφάσεις στρατηγικών συνεργασιών της ΔΕΗ (RWE), την απελευθέρωση της αγοράς, τους ιδιώτες ανταγωνιστές του κρατικού μονοπωλίου.

Τα τελευταία χρόνια συμβιβάστηκε με μέτριες αντιδράσεις -και υπό το βάρος των καταγγελιών για σκάνδαλα που αποδυνάμωσαν την επιρροή του συνδικάτου- απέναντι σε κομβικές αλλαγές όπως  το σπάσιμο της ΔΕΗ, οι μειώσεις στους μισθούς αλλά και η έναρξη της διαδικασίας πώλησης της εταιρείας και μονάδων της.

Αντίθετα όταν η ΔΕΗ είχε την πρωτοβουλία και την άνεση χρόνου να οργανώσει από μόνη της μια πιο συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πρόταση για το ουσιαστικό άνοιγμα της αγοράς, ο ίδιος και η ΓΕΝΟΠ είχαν χρησιμοποιήσει θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να το αποτρέψουν.

Ο κ. Φωτόπουλος, ανέλαβε την προεδρία της ομοσπονδίας τον Ιανουάριο του 2007 και στη θητεία του τήρησε σκληρή στάση και εφάρμοσε σε πολλές περιπτώσεις συνδικαλιστικό ακτιβισμό στα όρια ή και πέρα από τα όρια της νομιμότητας. Μνημειώδεις ήταν άλλωστε οι συγκρούσεις του με τον πρώην επικεφαλής της ΔΕΗ Π. Αθανασόπουλο.

Τεχνίτης στο Ρουφ και «συνδικαλιστικό τέκνο» του Δ. Πιπεργιά, ο απερχόμενος  πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ Ν. Φωτόπουλος, ξεκίνησε την πολιτική του δραστηριότητα από την άκρα αριστερά, για να ενταχθεί στη συνέχεια στο ΠΑΣΟΚ και τη ΓΕΝΟΠ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι επί προεδρίας Πιπεργιά και στη συνέχεια Μπάκουλη (επίσης ΠΑΣΚΕ) ήταν οι τελευταίες διακοπές ρεύματος εξαιτίας απεργιών στη ΔΕΗ, προτού αναλάβει την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ ο κ. Φωτόπουλος.

Προτού εκλεγεί πρόεδρος, δεν είχε μεγάλη συνδικαλιστική εμπειρία. Η εκλογή του μάλιστα είχε θεωρηθεί ως αποτέλεσμα ισορροπιών και συμβιβασμών στο εσωτερικό του συνδικάτου. Θυμίζουμε ότι όταν εξελέγη πρόεδρος στο Δ.Σ. της ΓΕΝΟΠ η ΠΑΣΚΕ ως ενιαία παράταξη είχε τις περισσότερες έδρες χωρίς όμως να έχει και την απόλυτη πλειοψηφία.

Από τις αγαπημένες φράσεις του ήταν το «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας» μετρώντας στη θητεία του εκτός της κόντρας με τον Αθανασόπουλο, συγκρούσεις και με άλλους θεσμικούς φορείς της αγοράς ενέργειας. εκπροσώπους εργοδοτικών φορέων ή επιχειρηματικών συνδέσμων και επιμελητηρίων, όπως ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος ιδιαίτερα όταν ο τελευταίος... τόλμησε να ζητήσει αποζημίωση για τα χρήματα που έχασαν οι επιχειρήσεις μέλη του ΕΒΕΑ από τις διακοπές ρεύματος στην απεργία του 2008.

Αν και κατά τη διάρκεια της θητείας του υποστήριξε και εφάρμοσε με συνέπεια την «ακτιβιστική» δράση, με ακραίες και επιθετικές συμπεριφορές ουδέποτε υπέστη συνέπειες ή κυρώσεις: απεργίες και κατέβασμα του διακόπτη σε μονάδες παραγωγής, καταλήψεις ταινιόδρομων που μεταφέρουν λιγνίτη, καταλήψεις των κεντρικών γραφείων της ΔΕΗ, παρεμπόδιση συνεδριάσεων του Δ.Σ., εισβολές στα γραφεία διοίκησης και προπηλακισμοί κατά του προέδρου της ΔΕΗ, είναι μερικές μόνο από τις δράσεις του κ. Φωτόπουλου στα χρόνια που είναι επικεφαλής της ΓΕΝΟΠ.

Τελευταία παράνομη δράση του ήταν η εισβολή στο μηχανογραφικό κέντρο της ΔΕΗ όπου και υπέκλεψε προσωπικά δεδομένα και στοιχεία πελατών της εταιρείας, τα οποία στη συνέχεια έκανε φέιγ βολάν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν διαμαρτυρίες για παραποίηση ή διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Πάντως η ανεξέλεγκτη και εκτός ορίων συμπεριφορά σε συνδυασμό με τα συνδικαλιστικά προνόμια που απολάμβαναν τα λεγόμενα «ρετιρέ» δημιούργησαν εικόνα απαξίωσης της ΓΕΝΟΠ στην κοινωνία, με αποτέλεσμα σήμερα η κοινωνική της επιρροή να είναι μηδαμινή και οι απεργίες της να μη συγκινούν ούτε καν τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ.

Απεργίες

«Δεν απαντάς με τουφεκιές στον αέρα όταν σε κλέβουν» δήλωνε ο κ. Φωτόπουλος στην τελευταία απόπειρα της ΓΕΝΟΠ για μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση το 2011. Επί ημερών Φωτόπουλου εφαρμόστηκε εκ νέου η τακτική των παλαιών σκληρών συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ, που συνήθιζαν να κατεβάζουν διακόπτες παραλύοντας την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα της χώρας. Έτσι επί ημερών του είχαμε εκτεταμένες κινητοποιήσεις με διακοπές ρεύματος με ανυπολόγιστο κόστος για την οικονομία της χώρας, αλλά και σοβαρότατη επιβάρυνση για την ίδια τη ΔΕΗ. Χαρακτηριστικά στην απεργία του 2011 η επιχείρηση βρέθηκε να πληρώνει έως και 140 χιλιάδες ευρώ την ημέρα σε εισαγωγές, με  το συνολικό κόστος να ξεπερνά τα τρία εκατομμύρια ευρώ.

Συμφέροντα - Σκάνδαλα

Επί ηγεσίας Φωτόπουλου, εξάλλου, η ΓΕΝΟΠ βρέθηκε στο επίκεντρο εξονυχιστικού ελέγχου, από το ΣΔΟΕ, τον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης και άλλες κρατικές και ανεξάρτητες αρχές για μια σειρά από δραστηριότητες και κυρίως για τα πεπραγμένα του ΟΚΔΕ, τις  παράνομες επιχορηγήσεις, τις ύποπτες αναθέσεις μελετών σε συγγενείς - μελών του συνδικάτου, κλπ.  Ο ίδιος ο κ. Φωτόπουλος πάντως δε δίσταζε να αντιτίθεται λυσσαλέα σε κάθε προσπάθεια ανοίγματος της αγοράς και αμφισβήτησης του μονοπωλίου της ΔΕΗ. Έτσι για τον ιδιωτικό τομέα επιφύλασσε σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του χαρακτηρισμούς όπως «λαμόγια», «τρωκτικά», «επιτήδειοι», «αρπακτικά» κλπ, υπερασπιζόμενος πάντα το υφιστάμενο καθεστώς στη ΔΕΗ και την αγορά.

Τελευταία εθεάθη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο φλερτάρει πολιτικά. Σημειώνεται ότι πριν από ένα μήνα ο πρόεδρος της ΔΕΗ Α. Ζερβός ζήτησε από τον κ. Φωτόπουλο να επιλέξει μεταξύ της θέσης του στην προεδρία της ΓΕΝΟΠ και της θέσης στο Δ.Σ. της ΔΕ
Η όπου και εξελέγη. Ο κ. Φωτόπουλος, που έχει δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική, αποφάσισε να παραμείνει στο ΔΣ, σηματοδοτώντας ένα τέλος εποχής για τη ΓΕΝΟΠ.

Πηγή:www.capital.gr

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΥ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥ

O 95χρονος αντιστασιακός Γιάννης Οικονόμου (Γιαννούτσος) είναι ένας από τους τελευταίους επιζώντες μαυροσκούφηδες του Άρη Βελουχιώτη. Ηταν στη σωματοφυλακή του, που αποτελούσε επίλεκτο σώμα του ΕΛΑΣ με διευρυμένα καθήκοντα ομάδας εσωτερικών υποθέσεων για όσους αντάρτες   έπεφταν σε παραπτώματα. Ο σταθερός αριθμός των μαυροσκούφηδων ήταν γύρω στους 25. Συνολικά με τις αλλαγές, λόγω θανάτων και ασθενειών, η ομάδα δεν ξεπέρασε τα  35 άτομα.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1944 ΣΤΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ;

Η Μάχη του Μελιγαλά πραγματοποιήθηκε μεταξύ 13 και 15 Σεπτεμβρίου του 1944. Οι συγκρούσεις στην περιοχή του Μελιγαλά Μεσσηνίας, ήταν από τις τελευταίες μεταξύ των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και των Ταγμάτων Ασφαλείας, κατά τις πρώτες ημέρες της αποχώρησης των δυνάμεων του Άξονα από την περιοχή. Με την επικράτηση των δυνάμεων του ΕΑΜ, ακολούθησε η σφαγή του Μελιγαλά, με θύματα πλήθος δοσιλόγων και αμάχων.
Στις 26 Αυγούστου του 1944 λαμβάνεται η απόφαση να αποχωρήσουν από την Ελλάδα τα στρατεύματα της Βέρμαχτ. Ο Άρης Βελουχιώτης, βρίσκεται στην Πελοπόννησο για να αντιμετωπίσει τα Τάγματα Ασφαλείας σε μια περιοχή που αυτά τρομοκρατούν τον πληθυσμό. Ο ΕΛΑΣ είχε ήδη χαρακτηριστεί συμμαχικό στράτευμα και λειτουργούσε πλέον και επίσημα υπό την κάλυψη της εξόριστης κυβέρνησης. Τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν ήδη χαρακτηριστεί προδοτικά και εχθρικά στρατεύματα.

Σε πολλές πόλεις της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου τα Τάγματα παραδόθηκαν χωρίς μάχη και χωρίς να εκτελεστούν ως αιχμάλωτοι στον ΕΛΑΣ. Στην Καλαμάτα τα Τάγματα Ασφαλείας, βαριά εξοπλισμένα από τους γερμανούς ναζιστές για να εξασφαλίσουν τη φυγή τους από τα χτυπήματα που προσπαθούσε να τους καταφέρει ο ΕΛΑΣ, αποφάσισαν να μην παραδοθούν, αλλά σύντομα μεταφέρθηκαν στον Μελιγαλά για να δώσουν μάχη.

"ΞΗΛΩΝΕΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ"

Η επιλογή του Πάρι Κουκουλόπουλου να καταψηφίσει το άρθρο 81 που αφορούσε στη δημοτική αστυνομία, και τελικά ʽπέρασεʼ με οριακή πλειοψηφία 152 βουλευτών, εκτιμάται ότι θα οδηγήσει στην αντικατάστασή του από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος, στον βαθμό που θεσμικά αυτός δεν μπορεί να διαφοροποιείται από την επίσημη κομματική γραμμή. Την ίδια ώρα, προβληματισμό έφερε στο κόμμα η απουσία του πρώην προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη από την ψηφοφορία.
Εφόσον οι πρώτες αυτές εκτιμήσεις για αντικατάσταση του κ.Κουκουλόπουλου από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου επιβεβαιωθούν, το ΠΑΣΟΚ δεν αποκλείεται να βρεθεί προ νέου σκοπέλου. Υπενθυμίζεται, άλλωστε ότι προ εβδομάδων μόλις, ο πρόεδρος του κόμματος Ευάγγελος Βενιζέλος είχε δεχθεί σειρά αρνήσεων σε προτάσεις του για την κάλυψη της θέσης σε άλλους βουλευτές, μεταξύ των οποίων ο Φίλιππος Σαχινίδης, ο Γιώργος Ντόλιος και ο Δημήτρης Κρεμαστινός, γεγονός που οδήγησε και στην ύπαρξη ενός μόνο κοινοβουλευτικού εκπροσώπου αντί δύο που είχε στην προηγούμενη φάση.

Ραντεβού στα γουναράδικα Γιάννη μου. Για βιζόν

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε το λάθος να χρησιμοποιήσει στη Βουλή τη φράση “ραντεβού στα γουναράδικα”, μια ιστορική φράση του Άρη Βελουχιώτη. Αν ο κύριος Διαμαντόπουλος χρησιμοποιούσε τη φράση “μας κάψατε τη γούνα”, κανένας δεν θα διαμαρτυρόταν από τους παριστάμενους στη Βουλή ή τους σχολιάζοντες και αναλύοντες στα κανάλια. Αντιθέτως, ίσως να το εκλάμβαναν και ως επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής.
Να όμως που δεν μιλάμε για το πώς μας κάψανε τη γούνα, αλλά πώς μετέφρασαν τα όσα είπε ο βουλευτής, οι κάτοχοι πλούτου, θράσους και μιας κάποιας γούνας φαντάζομαι. Ο Γιάννης Πρετεντέρης μετέφρασε τη φράση ως εμφυλιοπολεμική απειλή που σημαίνει θα σας γδάρουμε. Ο Αντρέας Λυκουρέντζος, ως φρασεολογία τρομοκρατικών οργανώσεων. Φαντάζομαι ως το βράδυ, ο Άρης Βελουχιώτης θα εκτελεστεί για μια ακόμη φορά, από τα Τάγματα Ασφαλούς Ενημέρωσης.
Όσοι γνωρίζουν ιστορία, ξέρουν πως τη φράση “ραντεβού στα γουναράδικα” την έλεγε ο Άρης στους συντρόφους τους, όταν ξεκινούσαν για παράτολμες επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών κατακτητών (αυτό το “εναντίον των Γερμανών” επιμελώς κάποιοι το ξεχνάνε). Όσοι έχουν μεγαλώσει στην ελληνική ύπαιθρο, ξέρουν πως αυτή η φράση είναι δάνειο από λαϊκό μύθο. Όταν έβγαιναν λέει οι αλεπούδες να κυνηγήσουν, ήξεραν πως μπορεί να καταλήξουν οι ίδιες θύματα από τους κυνηγούς και στο τέλος το δέρμα τους να βρεθεί σε κάποιο γουναράδικο. Αλλά έπρεπε να το κάνουν. Έτσι, ξεκινώντας για αναζήτηση τροφής, έλεγαν το “ραντεβού στα γουναράδικα” που δήλωνε αυτή τη γνώση και την αποφασιστικότητα.

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΕ 2500 ΕΥΡΩ ΤΟ ΜΗΝΑ

H συμπεριφορά των γερμανών ιατρών απέναντι στους Έλληνες που έχουν πάει στη Γερμανία είναι άψογη- Οι συνθήκες εργασίας καλές -  Ο βασικός μισθός ανέρχεται στα 2.500ευρώ καθαρά -  Στην πραγματικότητα όμως είναι υψηλότερος επειδή οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υπερωρίες, τις οποίες βέβαια πληρώνονται

Πολλά γερμανικά νοσοκομεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ιατρικό προσωπικό από το εξωτερικό. Ζητούν ακόμα και γιατρούς, που θέλουν να εξειδικευθούν. Το παράδειγμα του Φρόϊντενστατ.

Την περιοχή του Μέλανα Δριμού (Schwarzwald) στη νοτιοδυτική Γερμανία επισκέπτονται κάθε χρόνο 20 εκατομμύρια τουρίστες. Τους καλοκαιρινούς μήνες για πεζοπορία και ποδήλατο και το χειμώνα για σκι. Αυτή όμως η πανέμορφη περιοχή, που δεν γνωρίζει σχεδόν τι σημαίνει ανεργία, αντιμετωπίζει ένα ζωτικό πρόβλημα: την έλλειψη ιατρικού προσωπικού. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης είναι πολλά ιδιωτικά ιατρεία να απειλούνται με κλείσιμο όταν συνταξιοδοτηθούν οι γιατροί, στα οποία ανήκουν.

Φορο – “λογική” Μεταρρύθμιση

ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οι πρόσφατες διαπιστώσεις του ΔΝΤ και της Τρόικας , για τα προβλήματα του φορολογικού συστήματος δεν μπορεί να αποτελούν έκπληξη. Όλα αυτά λέγονται επί δεκαετίες, όμως  Κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις,  συντηρούμε το άδικο και αναποτελεσματικό φορολογικό  σύστημα που καταγγέλλουμε , αρκούμενοι σε αποσπασματικά  περιπτωσιολογικά μέτρα, σε «Συντελεστο-ρυθμίσεις»

Με  μερικές δεκάδες φορολογικά νομοσχέδια, εκατοντάδες αλλαγές του κώδικα φορολογικών στοιχείων  την τελευταία δεκαετία  και περίπου μισή χιλιάδα εγκυκλίους  από το 2009 μέχρι σήμερα, διατηρούνται ανέπαφες οι βασικές παθογένειες. Αυτό συνεχίζεται, ακόμα και τώρα που είναι επιτακτική μια ριζική μεταρρύθμιση με ένα Εθνικό Φορολογικό Σύστημα (ΕΦΣ).  

Ουσιαστικά αυτό σημαίνει: στη σημερινή κρίση και ύφεση να απαντήσουμε στο τι θέλουμε από το φορολογικό σύστημα, πως συμμετέχουν και τι περιμένουν οι εξουθενωμένοι έλληνες πολίτες, ποιο είναι το σύστημα υλοποίησης και ποιοι μπορούν να το κάνουν πράξη.

Επιγραμματικά:

1. Αλλαγή στόχου. Στην εποχή του ανταγωνισμού των κρατικών φορολογικών συστημάτων (ένα από τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ΕΕ) το ΕΦΣ πρέπει να υπηρετεί ένα εθνικό σχέδιο για τη χώρα. Δηλαδή να υποστηρίζει τις βασικές επιλογές για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, για την ενεργειακή και περιβαλλοντική πολιτική.  Η αντιμετώπιση των ανισοτήτων πρέπει να συμπληρώνονται από την πολιτική δαπανών του προϋπολογισμού. Το φορολογικό σύστημα στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης πρέπει να δημιουργεί συγκριτικά πλεονεκτήματα και κίνητρα για την αύξηση του εθνικού και ατομικού πλούτου, ο οποίος με τη σειρά του θα δώσει τα αναγκαία έσοδα.

TA ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΚΟΠΠΑ

Τι είναι το πολιτικό δίλημμα: η επιλογή μεταξύ δύο αμοιβαία αποκλειόμενων πολιτικών επιλογών.
Ένα επίκαιρο παράδειγμα διλήμματος:
α) Απόλυση 15 χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο, χωρίς προσωπική αξιολόγηση και, κυρίως, χωρίς αξιολόγηση της αναγκαιότητας των υπηρεσιών που προσφέρουν. Διότι, με την κατάργηση μιας θέσης, αξιολογούμε όχι μόνο τον υπάλληλο, αλλά και τη θέση. Υπό αυτό το πρίσμα, επιλέγουμε εάν μας χρειάζονται καθηγητές καλλιτεχνικών μαθημάτων ή αγροφύλακες.
Β) Πολιτική σταθερότητα και αποδοχή της ευρωπαϊκής μας πορείας, που θα τεκμαίρεται από την ανάλογη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Οι TYXAIΕΣ (;) ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Του Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Οι «New York Times» και η «Wall Street Journal» την ίδια ημέρα, την Τετάρτη που μας πέρασε, ανακοίνωναν περίπου τις ίδιες ειδήσεις για την ελληνική οικονομία και το ζοφερό της μέλλον. «Λάθος συνταγή», «ανεπαρκείς και βεβιασμένες μεταρρυθμίσεις»,  «η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεπληρώσει ποτέ τα χρήματα που της δάνεισαν» και άλλα πολλά, ήταν τα όμοια νέα των δυο μεγάλων εφημερίδων των ΗΠΑ.

Δεν πληροφορούσαν βέβαια το κοινό τους για κάτι ιδιαίτερα άγνωστο!. Το ερώτημα όμως που εύλογα προκύπτει από την ταυτόχρονη ομοβροντία των κακών αυτών ειδήσεων και προβλέψεων για την οικονομία της χώρας είναι το ακόλουθο:

Γιατί οι προαναφερθείσες εκτιμήσεις-προβλέψεις έλαβαν χώρα ταυτόχρονα από τις δυο αυτές εφημερίδες και γιατί έγιναν στο συγκεκριμένο χρόνο; Τέσσερις  λόγοι θα μπορούσαν να απαντήσουν στο ερώτημα που τέθηκε:

Πρώτος: Οι κακές ειδήσεις «κονταίνουν» το ανάστημα του πρωθυπουργού του κου Σαμαρά, ενόψει της επίσκεψής του τις ΗΠΑ στις 8 Αυγούστου. Το κόντεμα αυτό διευκολύνει τα αιτήματα (επιτακτικά ή μη ) των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας (Σκοπιανό κ.λπ)

Η διαδρομή της απαξίωσης του Ανδρέα: από την ακροδεξιά στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα

Οι δηλώσεις στελεχών της ΝΔ, στις οποίες υποστήριζαν πως η Ελλάδα καταστράφηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, άναψαν φωτιά στις σχέσεις των δύο κομμάτων που αποτελούν την κυβέρνηση. Βεβαίως ο πολιτικός πολιτισμός δεν μας επιτρέπει να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα των στελεχών της ΝΔ να υποβάλλουν σε κριτική το έργο οποιουδήποτε, ούτε όμως απαγορεύει να τους ασκείται κριτική για τα λεγόμενά τους.

Οι κατήγοροι του Ανδρέα Παπανδρέου τον αντιμετωπίζουν, όπως και άλλα πολύ σοβαρά ζητήματα σ’ αυτόν τον τόπο, με τη λογική του άσπρου –μαύρου. Το ίδιο μερικές φορές κάνουν και κάποιοι υπερασπιστές του. Κατηγορίες και «υπερασπίσεις» προσωπικοτήτων τόσο μεγάλης πολιτικής εμβέλειας, όπως αναμφίβολα ήταν ο Α.Π, όταν κινούνται στο πλαίσιο του ασπρόμαυρου, αδικούν το έργο και το πολιτικό τους μέγεθος. Ο Α.Π, ο ίδιος μια πολύπλευρη προσωπικότητα, θα στεναχωριόνταν πάρα πολύ, αν έβλεπε πως η ιστορία αντιμετωπίζει το έργο του απλοϊκά και όχι ως έργο βαθύτατα πολυσχιδές.

“Μπαμπάκα θέλω παγωτάκι”. “Όχι!”, της είπα και το μετάνιωσα…

του Στρατή Μαζίδη

Αισθάνομαι τόσο στεναχωρημένος και απογοητευμένος που θέλω να το βγάλω από μέσα μου. Πού μας κατάντησε τελικά όλο αυτό το πράγμα που ζούμε τρία χρόνια τώρα; Γίναμε απρόσιτοι και σκληροί.
Τα “όχι” που δε λένε οι πολιτικοί, τα λέμε εμείς μαζεμένα στη θέση των “ναι” που θα έπρεπε να λέμε στα παιδιά μας. Όχι πως το “όχι” δε χρειάζεται, απεναντίας, αλλά να μη καταντά συνήθεια.
Ένας καλός φίλος και συμμαθητής με παίρνει τηλέφωνο. Μου διηγείται τα παρακάτω:
…”Καλοκαίρι, ζέστη και τα παιδιά ετοιμάζονταν να βγουν μια βόλτα στην πλατεία. Να πάνε στις κούνιες. Να βρουν τους φίλους τους, να παίξουν, να πάρουν τον αέρα τους και να επιστρέψουν”.
Χαρούμενη η η κόρη μου, μου λέει “μπαμπάκα θέλω να πάω στις κούνιες και να φάω ένα παγωτάκι”.
“Όχι!” της είπα ορθά κοφτά “και χθες έφαγες. Θα φέρω εγώ αύριο” από το σούπερ μάρκετ -συνέχισα μέσα μου- με τα ίδια χρήματα που θα πάρετε ένα σκατουλάκι από το περίπτερο.

Η μικρή απομακρύνθηκε δίχως να δείξει ότι έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Όμως σε κλάσματα δευτερολέπτου είχα αρχίσει να αισθάνομαι αρκετά άσχημα. Το μετάνιωσα… Ένας κόμπος πηγαινοερχόταν από το λαιμό στο στομάχι μου.

Ο «ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ» ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Oι τακτική των δορυφόρων και οι γκρίνιες και τα παράπονα για την αυτοδιάλυση των συνιστωσών. Ρ Δούρου: Θα αποφανθεί το συνέδριο    

Του Γιάννη Αργυρού

Συμμαχίες με πράσινους «δορυφόρους»  συνάπτει σταδιακά  ο ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την δημιουργία μιας ευρύτερης εκλογικής πλατφόρμας που θα έχει ως κορμό το κόμμα της αριστεράς αφυδατώνοντας πολιτικά το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ. Στόχος της Κουμουνδούρου είναι η σταδιακή διεύρυνση προς το κέντρο ή πάλαι ποτέ μεσαίο χώρο και η απορρόφηση όλων εκείνων των έμπειρων κομματικών στελεχών που αποχωρούν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Αλλωστε εκτιμούν πως η επόμενη εκλογική μάχη θα δοθεί υπό συνθήκες ακραίας πόλωσης με διαχωρισμούς Δεξιάς –Αριστεράς και εκεί τοποθετούν και τα πρόσφατα ανοίγματα βουλευτών της ΝΔ προς τους ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς, ενώ η απάντηση είναι το σταδιακό άνοιγμα προς τους ανένταχτους ψηφοφόρους του κέντρου.

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ !

Το μήνυμα έρχεται από τις ρυθμίσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Περιμένανε εκατοντάδες χιλιάδες να σπεύσουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, αλλά η απουσία του σχετικού ενδιαφέροντος προσγείωσε και τους πλέον αιθεροβάμονες. Αλλά και από τις ρυθμίσεις  "τελευταίας ευκαιρίας" , όπως τις έχουν ονομάσει  στην εφορία,  εισέπραξαν μία από τα ίδια: Οι πολίτες έγραψαν τις εκκλήσεις τις γραφειοκρατίας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Αυτό δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες αποφάσισαν αίφνης να μεταβληθούν σε έθνος επαναστατών. Αλλά διότι δεν υπάρχουν λεφτά. Είναι τόσο απλό. Ωστόσο, αυτό που είναι φανερό δια γυμνού οφθαλμού  σε όλους (πιο φανερό δεν γίνεται), για την καλοπληρωμένη και υπερτιμημένη εγχώρια γραφειοκρατία μοιάζει σαν να έχουν βάλει σε Γενικές Εξετάσεις  θέμα πυρηνικής φυσικής στο μάθημα των λατινικών. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο κόσμος είναι στα όριά του κι ίσως και πέρα από αυτά. 

Τα κατάφερε η Μέρκελ και μας έκανε ...Ανατολικογερμανούς

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΙΔΗ
Αυτό που δεν καταλαβαίνω με την τρόικα και τα αφεντικά τους, είναι γιατί ενώ  στα διάφορα fora και συνεντεύξεις, αναγνωρίζουν ότι έκαναν λάθος με τα προγράμματα τους και πως δεν αντέχει η κοινωνία άλλα μέτρα γιατί η κατάσταση  είναι οριακή, μόλις πατούν το πόδι τους  στην Αθήνα, τα ξεχνούν όλα και ψάχνουν μύριους εκβιαστικούς τρόπους για να επιβάλλουν νέα μέτρα χωρίς  να κάνουν την παραμικρή παραχώρηση χαλάρωσης. Ούτε καν μια μείωση στον ΦΠΑ εστίασης.

Ενώ λοιπόν πριν αφιχθούν ήταν πλήρως ενημερωμένοι, από τους μόνιμους τοποτηρητές τους ,πως έχουν μείνει πίσω οι υποχρεώσεις μας και για ποιους λόγους, κάνουν τώρα τους έκπληκτους και τους θυμωμένους. Ενώ γνωρίζουν για ποιο λόγο δεν προχώρησαν οι απολύσεις και οι μετακινήσεις δημοσίων υπαλλήλων, πέφτουν τώρα από τα σύννεφα και ξεχνούν ότι στο τσακ δεν έπεσε η κυβέρνηση  και να τρέχουν και να μη φτάνουν τα αφεντικά τους αλλά και εμείς μαζί τους. Ενώ ήξεραν πολύ καλά ,πως και γιατί προέκυψαν οι τρύπες στον ΕΟΠΥΥ και στα ασφαλιστικά ταμεία από την συνεχιζόμενη με ραγδαίους ρυθμούς ύφεση αλλά και την εξόντωση των επιχειρήσεων, έρχονται τώρα και ρίχνουν ιδέες για νέες μειώσεις στις συντάξεις γιατί λέει η μέση σύνταξη στη Γερμανία είναι χαμηλότερη από τα 915 ευρώ. 

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ

Του Τάσου Ι. Αβραντίνη

Θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι υπό αυτές τις συνθήκες το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο. Δεν είναι βιώσιμο όχι μόνο λόγω του ύψους του αλλά και διότι με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και εξ αυτού του λόγου –κυρίως– το πρωτογενές έλλειμμα για το 2013 ενδέχεται να φθάσει και το 190% του ΑΕΠ. Ο χρόνος που χάθηκε με καθυστερήσεις και παλινωδίες δεν είναι δυνατόν να αναπληρωθεί. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές τουλάχιστον για 15 χρόνια.
Ακόμη κι αν η κυβέρνηση θεσπίσει σήμερα όλα τα διαρθρωτικά μέτρα που έχουμε δεσμευτεί να λάβουμε από το 2010, ακόμη κι αν υλοποιήσει όλα εκείνα τα μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί αλλά φροντίζαμε εν τω μεταξύ να τα ακυρώνουμε με διάφορα κυβερνητικά τερτίπια ή νομοθετικά «παράθυρα» και τότε το πρόβλημα της χώρας δεν λύνεται χωρίς ταυτόχρονη αλλαγή πορείας και νοοτροπίας. Πρέπει να μεταβληθεί το αξιακό πλαίσιο των πολιτών. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η παθολογική μας εξάρτηση από το κράτος αναιρεί τις ατομικές μας δυνατότητες και αμβλύνει την ατομική ευθύνη, το φιλότιμο, την εργατικότητα, την αυτοπειθαρχία, τον σεβασμό της αξίας –αρετές που δυστυχώς αμβλύνθηκαν εδώ και δεκαετίες, γεγονός που αποτέλεσε την κύρια αιτία της παρακμής μας.

Οταν η πολιτική εκδικείται

Η αμφίσημη στάση της ΔΗΜΑΡ, η δικομματική κυβέρνηση και τα ρίσκα του ΠΑΣΟΚ

Γιώργος Σιακαντάρης, Τα Νέα, 28/06/2013

---

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου υπέγραφε τον Απρίλιο του 2009 το πρώτο Μνημόνιο, επέδειξε στάση υπευθυνότητας. Βεβαίως η αναγκαία ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης του μνημονίου, δεν συνοδεύτηκε και με συνειδητοποίηση των μεγάλων αλλαγών που αυτό θα έφερνε στο πολιτικό σύστημα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν έτοιμο να διακρίνει τον κύριο υπεύθυνο της κρίσης, που λέγονταν Κώστας Καραμανλής από το βάθος της κρίσης, το οποίο κρύβονταν εκεί όπου ενδημούσαν και στοιχεία της αντίληψής του για την πολιτική. Επιπλέον κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε στη λήθη το σπουδαίο έργο της οκταετίας Σημίτη. Το κόμμα αρνήθηκε να υποστηρίξει τον εαυτό του και μάλιστα τον επιτυχημένο του εαυτό. Γι’ αυτό και η οκταετία Καραμανλή παρουσιάστηκε ως απλή συνέχεια της οκταετίας Σημίτη. Στις τρεις προεκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου 2004-2009 αντί με στοιχεία και επιχειρήματα να αντιπαραβάλλει τη δική του διακυβέρνηση στην οκταετία της ΝΔ, αναλώθηκε σε μια απολίτικη και λαϊκιστική αντιπολίτευση του τύπου «μπορώ», «εγγυώμαι», «πρώτα ο πολίτης», «το παιδί της αλλαγής» κλπ. Έτσι «μοιραία» οδηγήθηκε στο «λεφτά υπάρχουν».