ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ Κ….. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Του Γιάννη Αργυρού

Μπορεί η χώρα να βρίσκεται λίγα βήματα μόλις πριν το δημοσιονομικό  γκρεμό και οι Γερμανοί να θυμήθηκαν ξανά το περίφημο Grexit αλλά στην Ελλάδα μια κατάσταση παραμένει ακλόνητη. Αυτή του πολιτικού χαβαλέ. Του χλευασμού κάθε προσπάθειας μικρής ή μεγάλης, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος.  Με μέσο το διαδίκτυο ο καθένας μπορεί να κόβει και να ράβει κατά το δοκούν. Να αστειεύεται με κάθε τι.  Με δηλητηριώδη σχόλια του τύπου «Δεν θα αρρωστήσουμε ποτέ Κουφ… Γεωργιάδη» δήθεν αστειεύονται για τις επιλογές του πρωθυπουργού. Και σταδιακά ο ένας με τον άλλον αφομοιώνονται σε αυτή την κατάσταση. Ο  σχολικού ή καφενειακού τύπου χαβαλές επικρατεί συνεχώς διατηρώντας μια παράδοση από το Ωνάσειο το 1995, απαξιώνοντας έτσι τα πάντα.  Είτε αφορά καταξιωμένους επαγγελματίες όπως για παράδειγμα ο Παντελής Καψής με τη σπουδαία καριέρα στα Media, είτε πολιτικούς όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης που σε ότι έχει δοκιμαστεί δεν τα έχει πάει άσχημα. Δεν ήταν τυχαία η παρουσία του στα μέσα ενημέρωσης ούτε το πέρασμα του από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Κατά τα άλλα ο χαβαλές αυτός κινδυνεύει να μεταβληθεί σε ένα είδος ιδιότυπου πολιτικού ρατσισμού κατά όσων δεν είναι αρεστοί και δεν διαθέτουν μεγάλο αριθμό φίλων στην διαδικτυακή Δημοκρατία.

Ωστόσο  τα πράγματα είναι πολύ απλά για όλους. Ο Αντώνης Σαμαράς άνοιξε την πόρτα στην γενιά των σαραντάρηδων. Αν τα δεν τα καταφέρουν θα κληθούν και αυτοί να περάσουν την βάσανο της  λαικής ψήφου. Αν επιτύχουν και στρίψουν το καράβι τότε ανοίγει μια νέα εποχή για το πολιτικό σύστημα και σε κάποιους με την μόνιμη απασχόληση στο διαδικτυακό καφενείο θα τους μείνει να θυμούνται τα ανέκδοτα. Ή μήπως όχι;