Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Η άγνωστη κόντρα των Γραμματέων της νεολαίας και του κόμματος



Την έναρξη του χρονικού μιας αναπόφευκτης σύγκρουσης σηματοδοτεί η αλλαγή ηγεσίας στις θέσεις των Γραμματέων του κόμματος και της Νεολαίας, καθώς τα πρόσωπα που κατοχύρωσαν τα αντίστοιχα αξιώματα έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς από το πρόσφατο παρελθόν και δεν φημίζονται για την ιδανική τους σχέση, η οποία σε μεγάλο βαθμό «ετεροκαθορίζεται» από τις επιρροές τρίτων προσώπων.

Ο νέος Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης φάνηκε να είναι ο χαμένος στην νεολαία, καθώς στην ηγεσία της αναδείχτηκε ο Παύλος Χρηστίδης και όχι κάποιο άλλο πρόσωπο που θα επιθυμούσε, αλλά τα πήρε όλα στα κόμμα. Κάποιοι την προσυνεδριακή τους σύγκρουση την περιέγραψαν ως μια καλοστημένη μπλόφα με ενορχηστρωτή τον ίδιο τον Ε. Βενιζέλο. Δεν αποκλείεται να είναι και έτσι, καθώς οι μηχανορραφίες στα κόμματα αποτελούν μια προσφιλή τακτική στο αδυσώπητο παιχνίδι κυριαρχίας και επιβολής.
Ωστόσο τηρουμένων των χρονικών αναλογιών της ιστορίας η νεολαία του ΠΑΣΟΚ ήταν απέναντι στο κόμμα και σταθερός πόλος αμφισβήτησης του.  Κυρίως όταν το κόμμα-  με εξαίρεση την περίοδο Κ. Λαλιώτη-  γινόταν παρακολούθημα της κυβερνητικής πολιτικής.
Μέχρι το 2008 ο Παύλος Χρηστίδης ήταν το νούμερο δύο στην ομάδα του Νίκου Ανδρουλάκη στην  οργάνωση της νεολαίας, που έχασε το συνέδριο από τον Κώστα Πανταζή. Μάλιστα αρκετοί θεωρούσαν πως εκείνος που θα έχανε την ευκαιρία θα ήταν ο σημερινός Γραμματέας της Κ.Ε του κόμματος και οι δυνάμεις θα περιέρχονταν στην επιρροή του Π. Χρηστίδη, που εμφανιζόταν ως φυσικός διάδοχος.  Τελικά αυτός που στην κυριολεξία πήγε στο σπίτι του ήταν ο Παύλος Χρηστίδης, χρεώνοντας την εξέλιξη αυτή στο Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος τον «κόντυνε» στις φοιτητικές εκλογές στην Κομοτηνή. Ο Παύλος Χρηστίδης κατήγγειλε ότι ο Ν. Ανδρουλάκης του έστησε «φράξια» στην ΠΑΣΠ Κομητηνής και έτσι έχασε την οργάνωση. Μετά από αυτό έκοψε μια για πάντα κάθε δεσμό με τον σημερινό Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ και επανήλθε στο προσκήνιο τα τελευταία δύο χρόνια όταν τον προσέγγισαν να βγει μπροστά και να διεκδικήσει το συνέδριο της νεολαίας οι πρώην Γραμματείς της οργάνωσης και παραδοσιακοί αντίπαλοι του Νίκου Ανδρουλάκη Παντελής Καμάς και Κώστας Πανταζής.
 
 
ΠΑΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ
 
Ο Παύλος Χρηστίδης μπορεί να ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως στέλεχος της ομάδας των «εκσυγχρονιστών» της νεολαίας, ωστόσο ποτέ δεν ταυτίστηκε με την σκληρή γραμμή που άγγιζε τα όρια των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων. Ένας από τους λόγους, που έχασε την εύνοια πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ με παροιμιώδεις αναφορές στον Κώστα Σημίτη, ήταν επειδή κατήγγειλε το νόμο πλαίσιο της Άννας Διαμαντοπούλου για τα Πανεπιστημιακά και Τεχνολογικά Ιδρύματα. Ο Π. Χρηστίδης θεωρεί ότι στο πρόσφατο συνέδριο της νεολαίας παιχνίδι υπονόμευσης σε βάρος του για να μην εκλεγεί Γραμματέας της οργάνωσης έπαιξε και ο πρώην υπουργός Χρήστος Πρωτόπαπας, ο οποίος ήθελε μαζί με το Ν. Ανδρουλάκη να προωθήσουν αντίπαλη υποψηφιότητα. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν κατέστη δυνατόν.
Ο νεαρός δικηγόρος από το Ναύπλιο δεν θεωρεί ότι το μνημόνιο είναι «ευλογία» και «ευαγγέλιο». Θεωρεί ότι οι ιδεολογικές αρχές του Κινήματος είναι σήμερα πιο επίκαιρες από ποτέ και δεν πιστεύει στην λογική των μονόδρομων. «Είναι αριστερός σε σχέση με τον Γραμματέα του κόμματος που κινείται μεταξύ συντηρητικών έως νεοφιλελεύθερων θέσεων» λένε όσοι τον γνωρίζουν και εμμέσως πλην σαφώς προσδιορίζουν το πεδίο της σύγκρουσης με το Νίκο Ανδρουλάκη.
Ενδεικτικό και των διαφορετικών αντιλήψεων - που λένε όσοι τον γνωρίζουν- έχει με το Ν. Ανδρουλάκη είναι ότι ο ίδιος υπηρετεί την μαχόμενη δικηγορία από θέση αρχής, υπονοώντας ότι πρόσωπα που πλαισιώνουν τον νέο Γραμματέα του κόμματος ακολουθούν στο ίδιο επάγγελμα την «συστημική» τακτική των «κονέ».
Ωστόσο εκείνο που τον καθιστά ευάλωτο είναι οι κατηγορίες που δέχεται ότι είναι «όμηρος» των παππούδων και των γιαγιάδων της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή των πρώην Γραμματέων Τ. Αντωνίου, Π. Καμμά και Κ. Πανταζή.   

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2008 ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Νεολαίας είχε εντυπωσιάσει με την τολμηρή του παρέμβαση, καθώς απευθυνόμενος στους βαρόνους του κόμματος ζήτησε την αποχώρηση τους για χάρη των νεώτερων γενιών. «Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε 100 Τσίπρες, Αλαβάνους δεν έχουμε για να κάνουν πίσω» ήταν το μήνυμα που είχε στείλει προς το κομματικό ιερατείο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης από τότε είχε αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για την μεγάλη αντεπίθεση που πέντε χρόνια μετά τον οδήγησε στη θέση του νούμερο 2 του ΠΑΣΟΚ υπό την προεδρία του Ε. Βενιζέλου. Η αναφορά του στον Α. Τσίπρα, που εκείνη την περίοδο παραλάμβανε  τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ από τον Αλέκο Αλαβάνο, μπορεί στο μέλλον να αποδειχτεί ότι δεν ήταν τυχαία. Και αυτό διότι στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι οι ηγετικές του φιλοδοξίες υπερβαίνουν το πόστο της θέσης του Γραμματέα του κόμματος. Ωστόσο αυτό που είχε πει τότε το πίστευε όχι για να αποθεώσει τις ατομικές του ικανότητες, αλλά για να αφυπνίσει το κατεστημένο σύστημα ενός κόμματος που απέπνεε τη ναφθαλίνη μιας αργόσυρτης και γραφειοκρατικής ιεραρχίας βαρόνων.
Το στοίχημα για το νέο Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλο και δύσκολο, καθώς αρκετοί έχουν αρχίσει να τον αμφισβητούν ή να υποτιμούν τις ικανότητες τους. Μάλιστα λένε πως μόνο σε ένα ΠΑΣΟΚ του 5% θα μπορούσε να εκλεγεί Γραμματέας του κόμματος ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ένας δε εξ αυτών που δεν είδε με καλό μάτι την εκλογή του ήταν και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος είχε δεχτεί τα πυρά του Ν. Ανδρουλάκη για την περίφημη φράση όλόι μαζί τα φάγαμε.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου