Γ ΠΑΝΟΥΣΗΣ:«ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΑΝ…»

ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΟ

Έτοιμος να μπει σε μια διαφορετική κυβέρνηση όπου κάθε κόμμα θα έχει την ευθύνη συγκεκριμένων υπουργείων εμφανίζεται ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Γιάννης Πανούσης. Ο Καθηγητής Εγκληματολογίας διαβλέπει τον κίνδυνο ενός  κοινωνικού διχασμού ενώ για τις κινητοποιήσεις τονίζει ότι πρέπει να βρεθεί  άμεσα η χρυσή τομή.

    ΕΡ: Ήταν λάθος η συμμετοχή στην κυβέρνηση;  

ΑΠ: Είχα πει εφόσον είναι να μπούμε, να μπούμε  πλήρως και μάλιστα καθετοποιημένα δηλαδή να πάρουμε ένα υπουργείο με δικούς μας ανθρώπους για να δείξουμε τι είναι  αριστερή διακυβέρνηση. Εχω πολλές επιφυλάξεις. Και ακόμα επιμένω ότι αυτό δεν είναι συγκυβέρνηση είναι κυβέρνηση ΝΔ με στήριξη ΔΗΜΑΡ. Αρα λοιπόν πρέπει γρήγορα να γίνει αυτή η αλλαγή να μπει η ΔΗΜΑΡ πλήρως εφόσον θέλει. Εάν δεν θέλει θα δούμε τι θα κάνουμε. Να μπει πλήρως στην κυβέρνηση για να δείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει  αλλιώς.

ΕΡ:    Θα μπαίνατε εσείς; Μπορούσατε να είστε υπουργός προστασίας του πολίτη μετά τον ανασχηματισμό για παράδειγμα.

ΑΠ:  Εντάξει μην μοιράσουμε τα υπουργεία. Αλλά στο βαθμό που θα υπήρχε αυτή η τρικομματική πραγματική κυβέρνηση με καθετοποιημένη εξουσία να προτείνεις δηλαδή και τους συνεργάτες σου, ευχαρίστως .Τώρα το Προστασίας του Πολίτη ας το αφήσουμε έξω προς στιγμήν.  

ΕΡ: Ποιος μπορεί να είναι ο προνομιακός σύμμαχος της ΔΗΜΑΡ; ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ;

Απ: θα έπρεπε να είναι και οι δύο. Αν με ρωτάτε ιδεολογικά θα έλεγα ο ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι έχει βάλει πολύ σημαντικά κοινωνικά ζητήματα και  νέους ανθρώπους που μπορούνε να προσφέρουν. Απλά  πρέπει να απεμπλακεί. Διαφορετικά θα συρρικνωθεί και αυτός ,δεν θα βοηθήσει. Δεν είναι όλα για ανατροπή με οποιοδήποτε όρο, ακόμα και οι ανατροπές πρέπει να είναι μέσα στο δημοκρατικό παιγνίδι  αλλιώς  θα χάσει η μάνα το παιδί.

ΕΡ: Πως κρίνετε τις κινητοποιήσεις και την  χρήση του μέτρου της επίταξης;

Απ: Αυτά έχουν ένα όριο, ένα όριο έχει και η αίσθηση των μη ορίων, της απεριόριστης χρήσης μέχρι κατάχρησης διαφόρων δικαιωμάτων. Αν ο καθένας είτε ως άτομο είτε ως φορέας τραβάει στα άκρα, δεν μπορεί να ζήσει σε μια κοινωνία ανθρώπων  θα αλληλοσκοτώνεται. Από την άλλη η εξουσία δεν μπορεί να μην νομιμοποιείται  δεν μπορεί όμως και αυτή να μην έχει όρια.  θα φτάσουν κάποια στιγμή να είναι μια κοινωνία επιστρατευμένων ή επιταγμένων; Αρα πρέπει να βρουν ένα τρόπο που είναι η χρυσή τομή σύνθεσης ή υπέρβασης των διαφόρων συγκρούσεων. Άλλο όμως να λύσεις τα προβλήματα ενός χώρου και άλλο από την χρήση και κατάχρηση δικαιωμάτων να ρίξεις την κυβέρνηση. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

ΕΡ: Βλέπετε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων;

ΑΠ: Δεν νομίζω ότι βοηθά κανέναν.  Δεν έχει ενδιαφέρον σε μια οικονομία που στέκει ακόμη σε πήλινα πόδια  και σε ένα πολιτικό σύστημα που είναι σε τελείως ρευστή κατάσταση .

ΕΡ:  Θα υπερψηφίσετε  νέο πακέτο περικοπών

Απ: Kανείς δεν το θέλει και κανείς δεν θα το κάνει. Αν αυτή τη στιγμή για οποιοδήποτε λόγο  έχουμε τρύπες δεν μπορούν πλέον να καλυφθούν από μισθούς και συντάξεις. Ελπίζω να μην φτάσουμε εκεί γιατί τότε θα είναι τυφλή η έκρηξη.

  Ερ: Πως βλέπετε την επανεμφάνιση της  τρομοκρατίας;

Απ: Εχουμε κάποια  παιδιά τα οποία έχουν αποφασίσει  ότι μόνοι τους αυτοί και άλλοι εκατό, είναι οι σωτήρες του κόσμου. Χωρίς λαικό έρεισμα ,θεωρούν ότι και ο λαός είναι κοιμισμένος,  άρα εχθρός τους. Το είχα πει  και με την 17Ν ένα κοινωνικό -πολιτικό φαινόμενο δεν το αντιμετωπίζεις  με ποινικό τρόπο. Ωραία τους βάζεις φυλακή.  Έλυσες το πρόβλημα; Το ζήτημα είναι γιατί ένας 18χρονος μισεί την κοινωνία.

ΕΡ :Κλείνει το ζήτημα εδώ;

ΑΠ: Ούτε καν. Νομίζω ανοίγει το θέμα για να το συζητήσουμε.

Ερ: Θα ακολουθήσουν και άλλα περιστατικά;

Απ: Εγώ νομίζω ναι. Είναι η λογική της μονομαχίας που έχει την κοινωνία στη μέση. Όταν βάζεις μια βόμβα στο Mall πλέον δεν πας εναντίον του αστυνόμου. Πας εναντίον του παιδιού, που πάει να παίξει.

ΕΡ: Φοβάστε  κοινωνικό διχασμό;

Απ: Ο κοινωνικός διχασμός μπορεί να έρθει αλλά όχι από εκεί. Μπορεί να έρθει εάν παρατραβήξουμε το σκοινί στο επίπεδο της ρητορικής. Αν αντί να δώσουμε στον εαυτό μας   μια ευκαιρία να σταθούμε στα πόδια μας και σιγά –σιγά να ανεβούμε, πείσουμε  εαυτούς και αλλήλους ότι για όλα φταίει  ο καλοντυμένος, ο διορισμένος, αυτός που έχει αυτοκίνητο και αρχίσουμε να τρώμε ο ένας τον άλλον. Δεν είναι θέμα ενός εμφυλίου με μπαζούκας ή Καλάσνικοφ είναι θέμα ενός κοινωνικού εμφυλίου  δηλαδή σύγκρουσης όλων προς όλους. Αυτό θα είναι η καταστροφή. Κι επειδή έχουμε μια προιστορία στους εμφύλιους χρειάζεται προσοχή. Αναζητώ ψυχραιμία.