ΣΚΛΗΡΟ ΠΟΚΕΡ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Αλέξης Τσίπρας. Εκπροσωπούν δύο πολύ διαφορετικές πολιτικές σχολές που έχουν όμως ένα κοινό στόχο. Να αλλάξουν ριζικά την Ευρώπη. Δυναμικές προσωπικότητες συχνά φτάνουν στα άκρα. Ακόμη και το περιοδικό focus έβαλε τίτλο για την συνάντηση «Η μονομαχία των ξεροκέφαλων».

 

O 70χρονος Σόιμπλε  είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της οικονομικής ελιτ της βόρειας Ευρώπης. Βετεράνος της Γερμανικής πολιτικής, έγινε υπουργός του Χέλμουτ Κολ το 1984, και  διετέλεσε Αρχηγός της Καγκελαρίας, Υπουργός Ειδικών Υποθέσεων. Φλέρταρε έντονα με την διαδοχή του ιστορικού ηγέτη όταν ο Χέλμουτ Κολ, του παρέδωσε τα ηνία, αναγνωρίζοντας τον καθοριστικό του ρόλο, στην πτώση του τείχους. Διεκδίκησε την Καγκελαρία αλλά μια απρόσμενη ήττα από τον Σρέντερ διέκοψε την ανοδική του πορεία. Το 2000 ξεσπά το σκάνδαλο της χρηματοδότησης του CDU και εξαναγκάζεται σε παραίτηση. Ο Σόιμπλε παραδίδει την προεδρία στην Μέρκελ, η οποία είχε πρωτοστατήσει στις αποκαλύψεις.

Ο 38χρονος Αλέξης Τσίπρας αποτελεί τον πολιορκητικό κριό των αριστερών κινηματικών κομμάτων των χωρών του νότου για την ριζική αλλαγή της πολιτικής αυστηρής λιτότητας που επιστρέφει τις υπερδανεισμένες χώρες με την πολιτική της Μέρκελ στην εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ.   

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μπήκε ορμητικά  στην πολιτική σκηνή μέσω των πρώτων καταλήψεων στα σχολεία από μια συνέντευξη στην ΝΕΤ. Δέκα χρόνια μετά αφού πέρασε εν τάχει από όλα τα κομματικά επίπεδα εμφανίζεται στο πλάι του Αλέκου Αλαβάνου. Η άνοδος στην ηγεσία του κόμματος και τα ατέλειωτα επεισόδια για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο αποτελούν την πρώτη ιδεολογική πλατφόρμα ανατροπής του υπάρχοντος οικονομοπολιτικού συστήματος.

Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών μοιράζεται το ρόλο του κακού στο δίδυμο με την Ανγκελα Μέρκελ. Εξαιρετικά σκληρός με την Ελλάδα προκαλεί συνεχώς εντάσεις   δημιουργώντας  τις αναγκαίες  λαβές για την  ασφυκτική πίεση των αγορών στην Ελλάδα. Μέχρι την τελευταία στιγμή που ψηφίστηκαν τα πολύ επώδυνα μέτρα του πακέτου αποτελεί δημοσίως τον σκληρό διαπραγματευτή και παρασκηνιακά τον κρυφό υποβολέα της τρόικας  για τα πιο απίθανα αιτήματα. Αλλωστε  και στη Γερμανία συμβιβαζόμενος πια με το ρόλο του νούμερο δύο στην ιεραρχία παίζει το ίδιο παιγνίδι με σκληρές εξαγγελίες που στρογγυλοποιεί η Γερμανίδα Καγκελάριος.

Στην Αθήνα η τακτική  Τσίπρα για άμεση κατάργηση του μνημονίου και των επιπτώσεων  ήταν το κορυφαίο επικοινωνιακό «δόλωμα» για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των εμφανώς απογοητευμένων πασοκογενών  ψηφοφόρων. Οι υψηλοί τόνοι για «μειωμένη» ποιότητα δημοκρατίας , «κατοχή» από τους Γερμανούς και η ταύτιση των σκληρών Μέρκελ -Σόιμπλε με τους ναζί  ήταν το απαραίτητο εκλογικό εφεύρημα για την προσέγγιση  ενός λαικού πυρήνα που δοκιμάζεται.

Όταν όμως ψηφίστηκαν τα προαπαιτούμενα και εγκρίθηκε η δόση και καθώς οι Γερμανικές εκλογές πλησιάζουν οι δύο σκληροί φαίνεται να έβαλαν νερό στο κρασί τους. Μπορεί να συμφώνησαν ότι διαφωνούν αλλά ταυτόχρονα δόθηκε το μήνυμα πως ακόμη και ο πιο σκληρός επικριτής συζητά πλέον με το Βερολίνο. Ακόμη και αν παραμένουν σταθεροί στις θέσεις τους ο Σόιμπλε πως ο δρόμος για την ευρωζώνη περνά από τη λιτότητα. Και ο Τσίπρας πως η λιτότητα απέτυχε και τώρα πρέπει να αντιμετωπισθούν οι πανευρωπαικές επιπτώσεις.

Β ΣΟΙΜΠΛΕ: Ο «ΣΚΛΗΡΟΣ» ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ

Από τους πιο έμπειρους πολιτικούς αποτελεί το μόνιμο εκφραστή του κανόνα της δημοσιονομικής πειθαρχίας για τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του νότου». Για την Ελλάδα εκτιμά-και το μετέφερε στον Αλ Τσίπρα- πως η υλοποίηση του προγράμματος φέρνει τα πρώτα αποτελέσματα και διευκολύνει την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Κατά τον κ.Σόιμπλε αυτή είναι η  αποστολή  όλων των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας. Σε μια τέτοια περίπτωση η γερμανική πλευρά θα ήταν απολύτως ικανοποιημένη αν και ο κ. Τσίπρας στήριζε έστω και μερικώς το πρόγραμμα.

 Η συνάντηση Σόιμπλε-Τσίπρα  αποτελεί σαφώς μια ένδειξη πολιτικής αναβάθμισης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πέρασε από μια άνυδρη διπλωματική περίοδο μετά τις εκλογικές κορόνες του καλοκαιριού.

Αλλωστε  το πρόγραμμα του μνημονίου υλοποιείται και η κατάργησή του φαντάζει πλέον μάλλον ανεδαφική, παρά τις κραυγές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ περί λαϊκής καταδίκης και κατάργησης. Ωστόσο η εφαρμογή του μνημονίου θα πάρει χρόνια και κανείς -ούτε οι σκληροί του Βερολίνου- μπορούν  να αποκλείσουν να έρθει κάποτε στην εξουσία το κόμμα του κ. Τσίπρα.

Στην Κουμουνδούρου ήθελαν πάντως να στείλουν και τα δικά τους μηνύματα. Αρχικά πως  η στροφή προς τον ρεαλισμό δεν σημαίνει προσχώρηση στο στρατόπεδο του μνημονίου. Και δευτερευόντως πως δεν έχουν ξεχαστεί οι κρίσιμες διαπραγματευτικά  υποθέσεις του κατοχικού δανείου και του σκανδάλου Siemens και όσα ακολούθησαν με την εμπλοκή του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Όπως επίσης και ότι πέρα από τη λιτότητα υπάρχει και η λύση  στο πρόβλημα του χρέους κατά τα πρότυπα του 1953, για τη Γερμανία, δηλαδή διαγραφή μέρους του και αποπληρωμή με ρήτρα ανάπτυξης.

ΑΛ ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» ΤΩΝ ΝΟΤΙΩΝ

Όταν πριν από λίγα χρόνια η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε το πολιτικό αφήγημα που θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια ουδείς μπορούσε να φανταστεί πως η αντιπαράθεση με τις μνημονιακές πολιτικές θα μεταμόρφωνε τον Αλέξη Τσίπρα από ηγέτη ενός μικρού κόμματος της αριστεράς σε έναν κομβικό πολιτικό παράγοντα για τις εξελίξεις στον Ευρωπαικό νότο. Η υποδοχή που του έγινε στην Ισπανία από την Ενωμένη Αριστερά ήταν περίπου θριαμβευτική. Η πρόσφατη στροφή προς τη μεγάλη δεξαμενή των κεντρώων ψηφοφόρων με την αποκήρυξη μιας σειράς ακραίων επιλογών σηματοδοτεί ότι το κόμμα περνά -με αργούς ίσως ρυθμούς- στην επόμενη φάση. Στην Κουμουνδούρου πιστεύουν πως σύντομα η Ευρώπη θα συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο των πολιτικών λιτότητας αλλά κυρίως τις οδυνηρές επιπτώσεις που επισώρευσε. Αρα οι κοινωνίες θα καλέσουν νέες δυνάμεις να αντιμετωπίσουν την εξαθλίωση, την ανεργία, την άνοδο του φασισμού και να λύσουν τον γόρδιο δεσμό όπως και μετά τον πόλεμο με την επιστροφή του κοινωνικού κράτους.

Στη Γερμανία μετρούν θετικά την θεαματική στροφή του κ Τσίπρα (του ηγέτη της αντιπολίτευσης με το μεγάλο στόμα όπως έλεγε ο γερμανικός τύπος) αλλά και το γεγονός πως ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε τη συνάντηση με τον κ.Σόιμπλε. Συμφωνούν επίσης πως η αντιμετώπιση της ανεργίας αποτελεί κομβικό στόχο για τους επόμενους μήνες. Η πρώτη επαφή άφησε ανάμικτα συναισθήματα στις δύο πλευρές και σύμφωνα με το περιοδικό «Der Spiegel», στην παρούσα φάση κυριαρχεί το ρητό «Έχε κοντά το φίλο σου, αλλά πιο κοντά τον εχθρό σου».