ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

Σενάρια για υποψηφιότητες Καραμανλή, Σημίτη, Κουβέλη, ή Κωνσταντόπουλου. Ποιο ρόλο θα παίξουν οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις  για το χρέος, και ο τρίτος πόλος για την  κεντροαριστερά.  

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥ

Έναν εξαιρετικά δύσκολο γρίφο με πολύπλοκες πολιτικές παραμέτρους καλούνται να λύσουν τα τμήματα πολιτικού σχεδιασμού  όλων των κομμάτων ενόψει του εκλογικού έτους  2014. Το «όπλο» της Προεδρικής εκλογής  τον Φεβρουάριο του 2015  μπορεί να αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικότερο από τους όποιους εκλογικούς σχεδιασμούς έχουν εκπονήσει  μνημονιακοί- αντιμνημονιακοί σχηματισμοί ,κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές παρατάξεις. Για το λόγο αυτό εξετάζεται κάθε πιθανό και απίθανο σενάριο που μπορεί να δώσει λύση στο διαφαινόμενο  πολιτικό αδιέξοδο.

Δύο είναι τα κομβικά σημεία που αναμένεται να επηρεάσουν καταλυτικά τις όποιες  εξελίξεις. Πρώτον: Ο χρόνος έναρξης της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και δεύτερον η τακτική που θα ακολουθήσουν τα κόμματα πιέζοντας  εμμέσως για το χρόνο προσφυγής στις κάλπες.  

Αν λοιπόν η διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους ξεκινήσει   επίσημα τους πρώτους μήνες της άνοιξης μετά την επιβεβαίωση από τη Eurostat του πρωτογενούς πλεονάσματος και  εφόσον δεν κριθεί αναγκαίο να προκηρυχθούν  τριπλές εκλογές τον Μάιο του 2014, τότε η μάχη της Προεδρίας θα κριθεί είτε το φθινόπωρο -παράλληλα με τη λήξη των διαπραγματεύσεων- είτε  οριστικά τον Φεβρουάριο του 2015.

 Πολιτικοί αναλυτές δεν αποκλείουν ένα remake του 2009 όταν μπροστά στην ασυμφωνία των κομμάτων τα πάντα κρίθηκαν σε πρόωρες εκλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν αποκλείουν η όλη υπόθεση να εξελιχθεί σε ένα άτυπο δημοψήφισμα -που βολεύει κυβέρνηση και αντιπολίτευση-  για να  εγκρίνουν αφενός το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης για τη βιωσιμότητα του χρέους αφετέρου το πρόσωπο το οποίο θα προτείνει η κάθε πλευρά για τη θέση του πρώτου πολίτη της χώρας ενώ παράλληλα  να στείλουν πολιτικό μήνυμα για την πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια.

ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

Η πλειοψηφία των 180 βουλευτών που είναι απαραίτητη  για την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας  φαντάζει όνειρο απατηλό σε μια συγκυρία έντονης πολυδιάσπασης των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Πιθανότερη εκδοχή είναι η πρόταση ενός υποψηφίου κοινής αποδοχής από τους πυλώνες  της πρώην τρικομματικής  κυβέρνησης  με στόχο να εκμαιεύσει ψήφους από τα κόμματα της αντιπολίτευσης  και βέβαια  από τους ανεξάρτητους βουλευτές. Σενάριο δύσκολο αλλά όχι απίθανο με δεδομένο ότι μια μεγάλη ομάδα βουλευτών θα θελήσει να δώσει έτσι παράταση στην κοινοβουλευτική του θητεία καθώς είναι περίπου απίθανη η επανεκλογή τους.

Με αυτά τα δεδομένα η κυβερνητική πλειοψηφία θα ήθελε να στηρίξει μια υποψηφιότητα από το δεξιό χώρο όπως αυτή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή γνωρίζοντας ότι εύκολα ή δύσκολα θα κέρδιζε  την αποδοχή των βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων ή των ανεξαρτήτων που προέρχονται από τη ΝΔ. Αρα με 169 από τα τρία κόμματα  και 18 από τους Ανεξάρτητους Ελληνες και 3 από τους ανεξάρτητους βουλευτές μπορούν να  φτάσουν  άνετα τον μαγικό αριθμό 190. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι θα πειστούν να στηρίξουν την πρόταση το σύνολο των βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ειδικά όταν αρκετοί έχουν ασκήσει δριμεία κριτική στις κυβερνητικές επιλογές του 2004-2009.

Εναλλακτική υποψηφιότητα σε αυτή την κατηγορία είναι ο Σταύρος Δήμας πρόσωπο που διατηρεί εξαιρετικά καλές σχέσεις με αρκετά πρόσωπα από την κεντροαριστερά. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν από τα πρόσωπα που είχαν ακουστεί για τη θέση του πρωθυπουργού μετά την αποχώρηση του Γιώργου Παπανδρέου ενώ περίτεχνα έμεινε εκτός μνημονιακού κάδρου και της φθοράς που αυτό συνεπάγεται.

ΣΗΜΙΤΗΣ  Ή ΚΟΥΒΕΛΗΣ

Μια άλλη εκδοχή με πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιβεβαίωσης  είναι αυτή των κεντροαριστερών προτάσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση οι υποψηφιότητες των Κώστα Σημίτη ή Φώτη Κουβέλη θα είχαν περισσότερο συναινετικό χρώμα και θα « εγκλώβιζαν» και τους αντιδρώντες  βουλευτές εντός της κυβερνητικής συμμαχίας. Σε αυτή την περίσταση μεγαλώνει σημαντικά  η συσπείρωση αλλά μικραίνουν οι δεξαμενές της διεύρυνσης για να αντληθούν οι απαραίτητοι ψήφοι. Με τη συνδρομή των 11 ανεξαρτήτων ή κάποιων βουλευτών του κ. Καμμένου μπορεί πάντως να επιτευχθεί το ζητούμενο των 180 ψήφων. Η συγκεκριμένη εκδοχή έχει αρκετές πιθανότητες  να πραγματοποιηθεί καθώς ανοίγει δρόμο και για άλλες μετεκλογικές συνεργασίες ενώ διευκολύνει σημαντικά και το σχηματισμό τρίτου πόλου της κεντροαριστεράς υπό διαφορετική ηγεσία.    

Τα κομματικά επιτελεία εξετάζουν ακόμη και ενδεχόμενα που σήμερα δεν φαντάζουν πιθανά αλλά μπορεί να χρειασθούν ως εναλλακτικές λύσεις εφόσον οι εξελίξεις στην οικονομία  δεν είναι οι επιθυμητές. Μια τέτοια εκδοχή είναι  οι ενδεχόμενες υποψηφιότητες   των Νίκου Κωνσταντόπουλου ή Γιάννη Δραγασάκη προσώπων που διατηρούν σημαντικούς διαύλους επικοινωνίας με τους βουλευτές των άλλων κομμάτων αλλά και σημαντική πείρα διαχείρισης  έκτακτων και δύσκολων καταστάσεων. Πολιτικοί αναλυτές υπενθυμίζουν ότι το πρόσωπο του Νίκου Κωνσταντόπουλου ήταν από αυτά που είχε συζητήσει ο Κώστας Καραμανλής το 2009 ενώ ο Γιάννης Δραγασάκης σήμερα είναι αντιπρόεδρος της βουλής με κομβικό ρόλο για τον πολιτικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ διατηρώντας το έλεγχο για την οικονομική πολιτική του κόμματος ενώ στο παρελθόν είχε διατελέσει υπουργός στην Οικουμενική κυβέρνηση το 1989. 

Όλα αυτά με δεδομένο ότι όλα τα κόμματα θα αρνηθούν υποστήριξη από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής ενώ δύσκολα θα πεισθεί ο Περισσός  να συμπράξει σε  κάποια υποψηφιότητα όπως έκανε στο παρελθόν στηρίζοντας την υποψηφιότητα του Χρήστου Σαρτζετάκη.

Συνεπώς αν παρασκηνιακά δεν υπάρξει συμφωνία των κομμάτων που διεκδικούν τη εξουσία τους επόμενους μήνες τότε όλα θα κριθούν ανάλογα από τις εξελίξεις με τους δανειστές και κατά πόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης  θα θέλουν να εκβιάσουν εκλογές ανάλογα και με τα δημοσκοπικά δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση πάντως παρά τις κατά καιρούς  απειλές των κομμάτων  για μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής αυτό ουσιαστικά δεν έχει συμβεί ποτέ τα τελευταία 40 χρόνια καθώς και το 2009 στην πραγματικότητα ο λόγος της προσφυγής στις κάλπες ήταν η οικονομία και όχι η διαφωνία στο πρόσωπο του Προέδρου.