ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ Ή ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥ

Μπορεί η νέα συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρώνεται στην έγκριση των προσυνεδριακών κειμένων για το επερχόμενο συνέδριο του κόμματος στις 10-14 Ιουλίου  όμως το πιο ενδιαφέρον πολιτικό στοίχημα του Σαββατοκύριακου είναι σίγουρα η εξεύρεση ενός ιστορικού  modus Vivendi μεταξύ των προεδρικών και των εκπροσώπων του αριστερού  ρεύματος που θα αποτελέσει τη σωσίβια λέμβο για το συνέδριο. Εγχείρημα που σαφώς δεν είναι εύκολο καθώς τους τελευταίους μήνες  τα  δεδομένα έχουν αλλάξει σημαντικά. Σε πολιτικό επίπεδο η τρικομματική κυβέρνηση δείχνει να έχει ανακτήσει πλήρως  τον έλεγχο του πολιτικού σκηνικού και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς να απολαμβάνει ενός είδους πολιτικής ηγεμονίας σε αντίθεση με την αντιπολίτευση που δείχνει σταδιακά να έχει εγκλωβιστεί  σε εκλογικές και πολιτικές σκοπιμότητες.

Την ίδια ώρα η μελέτη του οικονομολόγου Κώστα Λαπαβίτσα – άλλοτε  μη κομματικού στελέχους του οικονομικού επιτελείου - που στηρίζει ξεκάθαρα την επιλογή του κυπριακού ΑΚΕΛ για έξοδο της Κύπρου από το ευρώ σε συνδυασμό με την άποψη του Οσκαρ Λαφοντέν ιστορικού στελέχους του Die Linke για επιστροφή όλων των χωρών στα εθνικά τους νομίσματα δημιούργησε μια ισχυρή πλατφόρμα πιέσεων κατά της ισορροπιστικής άποψης τόσο των σκληρών επιλογών του μνημονίου όσο και της ανεξέλεγκτης ρήξης με την Ευρώπη  που διακατέχει την ηγετική ομάδα. Ταυτόχρονα φαίνεται να εδραιώνεται στη βάση και στους ψηφοφόρους του κόμματος η πεποίθεση  πως πολύ δύσκολα θα αποφευχθεί ένα ιστορικό διαζύγιο μεταξύ της  φιλοευρωπαικής πλειοψηφίας και των οπαδών της δραχμής που όμως προσεκτικά  τις τελευταίες εβδομάδες έχουν κατεβάσει σημαντικά τους τόνους.

 Στην «προεδρική φρουρά» δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι στελέχη όπως η κ. Σοφία Σακοράφα  που    προεκλογικά ήταν στο μπαλκόνι της κεντρικής πολιτικής εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα πέρασε στην σταδιακή αποστασιοποίηση και τη σιγή ιχθύος μετά την ολομέτωπη και εκκωφαντική  κριτική του Φεβρουαρίου στην κεντρική επιτροπή για την δεξιά στροφή του Αλέξη.

Κομβικό ρόλο για μία ακόμη φορά στην ιστορία της Αριστεράς  αναμένεται να παίξουν δύο φίλοι και πρώην στενοί συνεργάτες για πολλά χρόνια που σε τούτη την συγκυρία βρίσκονται με πρωταγωνιστικούς ρόλους  σε αντίθετα στρατόπεδα. Πρόκειται για τους Γιάννη Δραγασάκη και Παναγιώτη Λαφαζάνη συνιδρυτές του αριστερού ρεύματος  την δεκαετία του ‘90. Ο κ. Δραγασάκης πλέον βρίσκεται σε θέση προεδρικής ασπίδας ενώ ο κ. Λαφαζάνης  σε αυτή του πολιορκητικού κριού των δραχμιστών.     

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ισορροπώντας  σε τεντωμένο σκοινί

Ο  Οικονομολόγος, πρώην αναπληρωτής υπουργός εθνικής οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση του Ξνοφώντα Ζολώτα επανεκλέχθηκε  μετά από χρόνια στη Β' Αθηνών και ανέλαβε  επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού κυρίως έχοντας την εποπτεία για το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος.  Παράλληλα ο Γιάννης  Δραγασάκης, ανέλαβε μια  επικίνδυνη αποστολή να ομογενοποιεί τις απόψεις των στελεχών κυρίως όμως να «ακυρώνει» επικοινωνιακά τις υπερβολές των οπαδών της δραχμής στην οικονομία που θα μπορούσαν να βλάψουν εκλογικά  την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνεχείς πολιτικοί ελιγμοί του Αλέξη Τσίπρα που ακολούθησαν  και το κρυφτούλι με το νόμισμα που παίχτηκε για αρκετούς μήνες του δυσκόλεψε σημαντικά το έργο. Ωστόσο παρά τα σκαμπανεβάσματα κατάφερε να κρατήσει σταθερά το τιμόνι του οικονομικού και πολιτικού  επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ προς την Ευρώπη.   Πολιτικά παραμένει σταθερά  αντίθετος  τόσο σε μια νεοφιλελεύθερη Ευρώπη όσο και την επιστροφή σε μια Ευρώπη των εθνικών περιχαρακώσεων και ανταγωνισμών του παρελθόντος καθώς εκτιμά πως « θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, ακόμη και για ενδεχόμενα που υπερβαίνουν τις  επιλογές ή επιθυμίες του ΣΥΡΙΖΑ».

 Απαντώντας  προς τα στελέχη που υπερασπίζονται φανατικά την δραχμή και έλκονται από τις θέσεις  Λαφαζάνη και ενδεχομένως ακόμη περισσότερο από τις απόψεις  Αλαβάνου ,  παραδέχεται πως σε ενδεχόμενο ανοικτής αντιπαράθεσης με την Ευρωζώνη ,η τυφλή ρήξη  έχει τα προβλήματα της και τάσσεται  υπέρ μιας «έλλογης διεκδίκησης» σε συμμαχία με τις χώρες του νότου, τους λαούς και τα κινήματα. 

Π ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΕΝΤΟΣ Ή ΕΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ;

Με δεδομένη την δημοσκοπική καχεξία των τελευταίων μηνών αλλά και την σημαντική άνοδο της εσωκομματικής επιρροής των ριζοσπαστών του Π Λαφαζάνη στις οργανώσεις του κόμματος  κοντά στο 30% το παιγνίδι παίζεται πλέον με άλλους όρους. Αυτός είναι και ο λόγος της εξαφάνισης των σκληροπυρηνικών οπαδών της δραχμής από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Τα κορυφαία στελέχη της αριστερής πλατφόρμας εκτιμούν πως οι παλινδρομήσεις της ηγεσίας σε σχέση με το νόμισμα και το μνημόνιο έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την ανακοπή της δυναμικής του κόμματος ενώ βλέπουν το συνέδριο με σκεπτικισμό.

Σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις κορυφαία στελέχη του ρεύματος δείχνουν να μην επιθυμούν μια ρήξη που θα οδηγήσει σε σταδιακή αποχώρηση προς παράπλευρα πολιτικά σχήματα όπως ο Ανταρσύα ή το Σχέδιο Β αλλά και θα τορπιλίσει οριστικά κάθε σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ για την πρώτη θέση στις εκλογές . Θα προτιμούσαν έναν διακριτό ρόλο στο κόμμα έχοντας δημιουργήσει μια ισχυρή πολιτική ομάδα και προετοιμάζοντας ανάλογα και με τις εξελίξεις στην Ευρώπη μια εναλλακτική πολιτική πλατφόρμα που θα οδηγεί τελικά τη χώρα εκτός ευρώ αλλά χωρίς την ακραία διαλεκτική των  άλλων πολιτικών σχηματισμών.           

Ποια θα είναι η τελική στάση της ηγετικής ομάδας στο συνέδριο θα φανεί σε μεγάλο ποσοστό από τις θέσεις Δραγασάκη στην Κ.Ε. Δεν αναμένεται να περάσει ένα εύκολο απόγευμα καθώς θα πρέπει να απαντήσει  στη άλλη πλευρά για τους λόγους  της δημοσκοπικής στασιμότητας ή της αδυναμίας της αντιπολίτευσης να στριμώξει την κυβέρνηση στα κοινωνικά ζητήματα της ανεργίας και των περικοπών στα εισοδήματα που προκαλούν ασφυξία στους οικογενειακούς προυπολογισμούς.