O ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ

ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η πρόσφατη ενδοκυβερνητική κόντρα των υπουργών της Δημοκρατικής Αριστεράς κυρίων Αντώνη Μανιτάκη  και  Αντώνη Ρουπακιώτη  σε μια περίοδο μάλιστα που ο πρόεδρος του κόμματος Φώτης Κουβέλης έκανε την πρώτη ( και επιτυχή) προσπάθεια να δημιουργήσει  στενότερους δεσμούς με την Ευρωπαική Σοσιαλδημοκρατία  «θάμπωσε» για μία ακόμη φορά την εικόνα του κόμματος τις τελευταίες εβδομάδες  δίνοντας τροφή για σχόλια. Χαρακτηρισμοί του τύπου όπως «παιδική χαρά της Αγ Κωνσταντίνου» και «υπουργοί με βιλαέτια»  έδωσαν και πήραν με ιδιαίτερη ένταση   στο εσωτερικό της κυβέρνησης  ειδικά από τα πράσινα στελέχη που δεν έκρυψαν την δυσφορία τους για τον κεντρώο ανταγωνιστή στην Ευρώπη. Στο γαλάζιο στρατόπεδο η τελευταία εξέλιξη προκάλεσε έντονο προβληματισμό για την κυβερνητική συμπόρευση  κυρίως σε επίπεδο προσώπων φέρνοντας στην επιφάνεια έναν όψιμο και ξαναζεσταμένο έρωτα με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου. Γαλάζια στελέχη εκτιμούν στο παρασκήνιο πως η κατάσταση στον τρίτο πολιτικό εταίρο της κυβέρνησης βαίνει σταδιακά μη ελεγχόμενη.

Ετσι η διευθέτηση του όλου ζητήματος  παραπέμφθηκε εκτονωτικά  για μετά το Πάσχα.   Βέβαια ο γόρδιος δεσμός  των απασχολούμενων στο δημόσιο τομέα που προσλήφθηκαν με συμβάσεις λίγων μηνών ακόμη και μερικών εβδομάδων και με την χρήση του «όπλου» των ασφαλιστικών μέτρων να  παρατείνουν την απασχόληση για μήνες ή και χρόνια ελπίζοντας να αλλάξουν τα δεδομένα παραμένει. Με σύμμαχο τις ατέλειωτες καθυστερήσεις της δικαιοσύνης αλλά και τα κόλπα των εργατολόγων η πληγή παραμένει  ανοικτή οδηγώντας σε ομηρεία την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και σε απόγνωση τα υπουργεία οικονομικών και Διοικητικής μεταρρύθμισης που καλούνται να επωμισθούν το οικονομικό κόστος.

Με δεδομένο ότι το μεγάλο κυβερνητικό στοίχημα για το υπόλοιπο της χρονιάς  είναι για την κυβέρνηση η διοικητική μεταρρύθμιση και οι αλλαγές στο κράτος η λήξη της υπάρχουσας εκκρεμότητας κρίνεται περίπου ως επιτακτική ανάγκη. Εάν μάλιστα συνυπολογιστεί πως η πρόοδος στο πρόγραμμα κινητικότητας , όπως εκτιμούν άνθρωποι- που είναι σε θέση να  γνωρίζουν καλά τις εξελίξεις- τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά και αναμενόμενα τότε αφενός εξηγείται η σπουδή Μανιτάκη  να περάσει τη διάταξη που με μια υπογραφή  «ξεφόρτωνε» το δημόσιο από  10 χιλιάδες συμβασιούχους στους δήμους όλης της χώρας και αφετέρου να πληθαίνουν οι εκτιμήσεις πως οι στόχοι που έχουν τεθεί είναι μάλλον δύσκολο να επιτευχθούν.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ: ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ

 Η κίνηση Μανιτάκη με την συγκεκριμένη διάταξη ήθελε να κόψει αυτό το γόρδιο δεσμό μιας ευρέως διαδεδομένης πελατειακής πρακτικής  που συμμετέχουν καταλυτικά Δήμαρχοι και βουλευτές παραβιάζοντας κάθε έννοια αξιοκρατίας καθώς οι συγκεκριμένες προσλήψεις γίνονται με τα θολά κοινωνικά κριτήρια και όχι με την βάσανο των εξετάσεων του ΑΣΕΠ. Ετσι η έννοια του ρουσφετιού δεν τους είναι και άγνωστη έννοια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως δημόσιοι υπάλληλοι και απασχολούμενοι στους  δημοτικούς οργανισμούς καθαριότητας  που διαμαρτύρονταν για την συγκεκριμένη διάταξη, πέρασαν γενεές δεκατέσσερις τον Υπουργό Διοικητικής μεταρρύθμισης αντίθετα με τις ρυθμικές  φωνές υποστήριξης με το όνομα του υπουργού Δικαιοσύνης.  Ηδη στο γραφείου του κ Μανιτάκη θεωρούν δεδομένη την εμπλοκή στην υπόθεση και δύο ακόμη κυβερνητικών στελεχών. Του Δημήτρη Σταμάτη που βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή με την ηγεσία του υπουργείου για τις τεχνικές διευθετήσεις των απομακρύνσεων από το δημόσιο όσο και του γενικού γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου λόγω θέσης. Μετά το Πάσχα ο κ Σταμάτης θα ηγείται της τρικομματικής ομάδας κρούσης.  Μάλιστα για να επιταχυνθεί ο ρυθμός των δυσάρεστων αποφάσεων οι γνωρίζοντες λένε πως άλλαξε και η δομή του υπουργείου καθώς ένας μελλοντικός αναπληρωτής υπουργός όπως ο νυν υφυπουργός θα μπορούσε  κάλλιστα  να προωθεί τις αναγκαίες αποχωρήσεις από το δημόσιο όσο και τα τεχνικά ζητήματα χωρίς τις αγκυλώσεις του νυν προισταμένου του. Παράλληλα θα έχει λυθεί και το ζήτημα της ενδοκυβερνητικής αμηχανίας που ανακύπτει από την επιμονή της ΔΗΜΑΡ να παραμείνει ο κ Μανιτάκης στην κυβέρνηση και μετά τον ανασχηματισμό.          

 ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΟΥΠΑΚΙΩΤΗΣ:

Η αντίδραση  του Υπουργού Δικαιοσύνης, ήταν περίπου αναμενόμενη. Το γεγονός ότι αγνοούσε  την διάταξη πριν την κατάθεση της ήταν κάτι που τον πείραξε προσωπικά. Και γιατί δεν ενημερώθηκε από ένα πρόσωπο που έχει υποδειχθεί από τον ίδιο πολιτικό χώρο όσο και για το γεγονός πως δεν μετείχαν της σύνταξης της διάταξης οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου του που «έφριξαν όταν είδαν την πρόταση»   Οι γνωρίζοντες λένε πως και η ίδια η πρόταση  είχε σημαντικές τεχνικές ελλείψεις καθώς δεν ήταν διακριτός ο διαχωρισμός των υποθέσεων που αφορούσαν τον ιδιωτικό τομέα. Αποψη που ο κ. Ρουπακιώτης έλεγε σε συνεργάτες ότι ασπάζονται και γαλάζιοι συνταγματολόγοι.  Συνεπώς παρά τα όσα ακούστηκαν  κατά την διάρκεια της ενδοκυβερνητικής  κρίσης από συνεργάτες του κ. Μανιτάκη πως «η ρύθμιση ήταν στο πνεύμα του πολυνομοσχεδίου για επίσπευση των πειθαρχικών και δικαστικών διαδικασιών ώστε σύντομα να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στο δημόσιο», δεν ήταν απολύτως ακριβή.

Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως η πύρρειος νίκη Ρουπακιώτη παρά την διπλωματική απάντηση ( δεν νιώθω νικητής ή ηττημένος ,επικράτησε η νομιμότητα) ίσως προκαλέσει ζητήματα κατά τον ανασχηματισμό αν και ο ίδιος ο υπουργός τονίζει σε κάθε ευκαιρία πως η καρέκλα του δεν έχει κόλλα. Το χρονικό περιθώριο του Πάσχα αναμένεται βοηθήσει όλες τις πλευρές να βρουν την πολυπόθητη λύση. Δεν είναι απίθανο μια άλλη καταλληλότερη νομοτεχνική διατύπωση που θα αποκλείει την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα να αποτελέσει την διέξοδο διαφυγής προβλέποντας αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Διαφορετικά για μια ακόμη φορά ο Φώτης Κουβέλης θα έρθει στη δύσκολη θέση του κυανόκρανου που ενώ  αναζητά ευρωπαίους συμμάχους  να μένει εκτεθειμένος στους κυβερνητικούς εταίρους.